Mijn eerste project

Als projectmanager bij PassworD ben ik inhoudelijk verantwoordelijk voor de projecten die ik onder mijn hoede heb. Nou ja, over een tijdje dan. Ik moet het vak natuurlijk eerst leren. En dat valt niet altijd mee. Bijvoorbeeld vorige week. We kregen van een klant het verzoek om een handleiding van een machine te vertalen. Van het Nederlands naar het Duits, Engels, Spaans en Frans. Een leuke klus!

Ik weet hoe het moet

“Je eerste project Jos”, zei Joke. Vol ijver ging ik aan de slag. Eerst een analyse. Hoe ziet het bronbestand eruit? Moeten we het eerst editen voordat het de vertaalsoftware ingaat? Het Nederlands kan wel iets beter. Direct schakelen met de klant en daarna het Nederlands herschrijven. Gelukkig kan ik dat zelf. “Als dit me lukt, red ik me ook wel bij het uitzetten van de vertalingen en het instrueren van de vertalers”, denk ik. “Wat zullen mijn collega’s opkijken dat ik me direct zo zelfstandig red.”

Netwerk van native speakers

We werken met meer dan 150 vertaalpartners wereldwijd. Niet echt een gebrek aan keus dus. Ik vind in onze database vier native speakers die al vaker voor deze klant hebben gewerkt. Alles onder controle. Wat een makkie zeg, ik heb in no time een Engelsman, een Spanjaard, een Fransman en een Duitser bij elkaar.

Instructies

Nu wordt het tijd voor duidelijke instructies aan de vertalers. “In handleidingen gebruiken wij de gebiedende wijs. Willen jullie dat ook doen? Dat is belangrijk voor de consistentie tussen de talen onderling. De knoppen in de handleiding hebben vaste namen. Jullie kunnen ze vinden in de screenshots. Willen jullie die letterlijk overnemen en steeds dezelfde term gebruiken?” Ik laat wat voorbeelden zien via de mail net zo lang tot het duidelijk is. Mijn zelfvertrouwen neemt grote vormen aan.

Trots

Tot zover mijn eerste projectinstructie. Ik ben er trots op. Zelf de vertalers uitgezocht, me verdiept in het project en elk detail gebriefd. Er kan niks misgaan. Een paar dagen later komen de vertalingen terug. Na revisie bij ons op kantoor kan ik de nieuwe handleidingen naar de klant sturen. Mooi op tijd. En ook netjes. “Laat die complimenten maar komen.”

Telefoon

“Jos, er is een klant voor je aan de telefoon en die is niet blij geloof ik”, zegt Ine als ik ’s ochtends binnenkom. “Goedemorgen, PassworD, met Jos.” “Goedemorgen Jos, ik heb de bestanden zojuist even doorgekeken. Heb je wel gezien dat de bedieningsschermen maar in drie talen staan? Engels, Nederlands en Duits?” De klant klinkt vriendelijk, maar ik vermoed dat er een probleem aankomt. “Ja, dat heb ik gezien”, zeg ik.  “Waarom heb je dan de Engelse schermteksten laten vertalen naar het Frans en Spaans?” Ai … niet over nagedacht. Ik heb alle menu’s, knoppen en schermen ook in het Frans en Spaans laten vertalen. Dat had Engels moeten blijven. “Ik ga het direct rechtzetten”, beloof ik de klant. Ik sta weer met beide benen op de grond. Wat is er gebeurd?

Mijn fout

Hadden de vertalers dit kunnen weten? Nee, zij weten niet in hoeveel taalversies de machineschermen worden geproduceerd. Konden de interne revisors hier iets aan doen? Nee, zij kijken alles na op taal en consistentie. De knopnamen en de menu’s hadden door het hele document dezelfde naam, daar was niks mis mee. Conclusie: het was echt mijn schuld. De klant had de drie talen duidelijk doorgegeven. Ik merk dat ik aan mijn kunde begin te twijfelen.

Opnieuw

Duits, Engels en Nederlands zijn gelukkig prima, maar de Spaanse en de Franse handleidingen moeten aangepast worden. Alle knoppen en menu’s moeten worden teruggezet naar het Engels. Dit kost de vertalers en revisors extra uren, waardoor het Frans en het Spaans alsnog twee dagen te laat worden geleverd. Mijn zelfvertrouwen zakt tot onder het nulpunt. Gelukkig kunnen mijn collega’s erom lachen. “Beginnersfoutje”, zeggen ze. En de klant heeft ook alle begrip. “Je kunt niet alles weten.” Dat klopt, maar voortaan toch maar even extra overleggen …

Afstemmen

We zijn een paar maanden verder en ik heb veel bijgeleerd. Inmiddels draai ik meerdere projecten tegelijk. Maar voordat ik het startsein geef, laat ik toch altijd een collega meekijken. Snelheid is mooi, maar kwaliteit is beter. Gelukkig zijn er altijd collega’s met wie ik elk detail kan afstemmen. Ieder project is namelijk anders, en een fout is snel gemaakt.

En mijn zelfvertrouwen? Dat groeit langzaam weer naar een acceptabel niveau.

8 november 2017 – Jos Verdaasdonk